کوچه هایی که در من پیچیده اند

تمام کبریت هایم را سوزانده ام

بی که تصویری
روی دیوارها افتاده باشد


..........


دلم گرفته است
دلم گرفته است
به ایوان میروم و انگشتانم را
بر پوست کشیده ی شب می کشم
چراغ های رابطه خاموشند.
(فروغ فرخزاد)